multipliciter , Adv. (multiplex), vielfältig, mannigfach, Quint. u.a.: Kompar. multiplicius, Augustin. conf. 10, 35, 54 u. de doctr. Chr. 4, 28, 39; umschr. durch multipliciter magis, Flor. 3, 2, 1. ...
multiplicitās , ātis, f. (multiplex), die Vielfältigkeit, Augustin. conf. 10, 17 in. Boëth. inst. arithm. 1, 23; inst. music. 1, 4.
submultiplicitās , ātis, f. (submultiplex), das Verhältnis der Zahl, die in einer größeren mehrfach enthalten ist, Boëth. inst. arithm. 1, 23.
... auro trilix lorica): linum, Sil.: tunicae multiplici membranā, Plin.; vgl. cortex multiplex tunicis, ut tiliae ... ... aus vielen Gängen-, Schüsseln bestehend, reichhaltig, large multiplici constructae sunt dape mensae, Catull. 64, 304. – e) aus ... ... pauci), quae multiplices fetus procreant (Ggstz. quae pauca gignunt), Cic.: multiplicia folia habere (Ggstz. unum folium habere), Plin.: ...
assertum (adsertum), ī, n. (2. assero), die Behauptung, der Beweis, congrue ass., Mart. Cap. 6. § 601: multiplicia asserta, ibid. § 599.
1. sors , sortis, f. (v. 1. sero, ... ... miser? Ter.: sorte caret, usurā nec eā solidā contentus est, Cic.: se multiplici iam sorte exsolutā mergentibus semper sortem usuris obrutum fenore esse, Liv.: nam etsi ...
amb-io , īvī, u. iī, ītum, īre ( ... ... Tac.: gemma pallida ambiente circulo aurei coloris, Plin.: densa circumstantium corona latissimum iudicium multiplici circulo ambibat, Plin. ep.: undique ambientibus ramis, Curt. – b) ...
serpo , serpsī, ere (Wz. *serp, kriechen, altind ... ... ), Tibull.: et (Ister) tectis in mare serpit aquis, Ov.: vitis serpens multiplici lapsu et erratico, Cic.: flamma per continua serpens, Liv.: serpunt rami in ...
foedo , āvi, ātum, āre (1. foedus), verunstalten, ... ... gloriam maiorum, Plaut.: egregia erga populum Romanum merita, Tac.: Aegyptum caedibus, Eutr.: multiplici clade foedatus annus, Liv.: alqm nefario scelere, Cic.: alqm vivum perenni miseriā ...
1. cēnseo , suī, sum, ēre ( oskisch censaum = ... ... seinen eigentlichen Wert gewinnen, hic te commilitone censetur, Plin. pan.: multiplici variāque doctrinā, Suet.: divitiis, Val. Max. – II) prägn., ( ...
lāpsus , ūs, m. (1. labor), I) jede allmähliche ... ... diffugiunt, Verg. – der Gewächse, faciles vitium lapsus, Apul.: vitis serpens multiplici lapsu atque erratico, Cic. – der Menschen, lapsus a superioribus lecti ...
saepio (sēpio), saepsī, saeptum, īre (saepes), verzäunen, ... ... custodiis, Nep.: se tectis, sich im Palaste einschließen, Verg.: ebenso multiplicibus se muris turribusque, sich verschanzen hinter usw., Sen.: campus montibus circa ...
thōrāx , ācis, Akk. ācem u. (poet.) āca ... ... umeris indutus, Ven. Fort.: thoraca simul cum pectore rumpit, Verg.: thoraca tulit multiplicis auri, Sil.: hunc regi rapuit thoraca Britanno, Stat. – b) die ...
ex-erceo , cuī, citum, ēre (zu arceo, in ... ... ingenium, Cornif. rhet.; vgl. ingenium nemo sine corpore exercebat, Sall.: ingenium multiplici variāque materiā, Quint.: memoriam, Cic.: stilum, Cic.: verba, sich auf ...
circulus , ī, m. (Demin. v. circus), die ... ... circulo excedas, Liv.: egredi finito arenae circulo, Vell.: densa circumstantium corona latissimum iudicium multiplici circulo ambibat, Plin. ep. – am Himmel, circa solem visum coloris ...
cōn-struo , strūxī, strūctum, ere, I) zusammenschichten, ... ... istum construuntur, ut etc., Cic. – 2) hoch besetzen, large multiplici constructae sunt dape mensae, Catull. 64, 305. – / Vulg. Fut ...
ūsūrpātio , ōnis, f. (usurpo), das Gebrauchmachen von ... ... Max. – quā vero ille grammaticus finitione usus est, eā videtur in verbo tam multiplici unam tantum usurpationem eius (verbi) notasse, nur dessen eine Gebrauchsanweisung im Auge ...
errāticus , a, um (1. erro), I) umherirrend, ... ... , wildwachsender K., Steinkohl, Cato: cucumis, Schlangengurke, Plin.: vitis serpens multiplici lapsu et erratico (sich hinschlängelndem), Cic. – v. Abstr., ...
1. sufflātus , a, um, PAdi. (v. ... ... Plaut. Bacch. 603. – b) aufgeblasen = stolz, multiplici scientiā sufflatus, Varro sat. Men. 6: figura, Cornif. rhet. 4, ...
Buchempfehlung
Am Hofe des kaiserlichen Brüder Caracalla und Geta dient der angesehene Jurist Papinian als Reichshofmeister. Im Streit um die Macht tötet ein Bruder den anderen und verlangt von Papinian die Rechtfertigung seines Mordes, doch dieser beugt weder das Recht noch sich selbst und stirbt schließlich den Märtyrertod.
110 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Michael Holzinger hat für den zweiten Band sieben weitere Meistererzählungen ausgewählt.
432 Seiten, 19.80 Euro