I. I , i , neunter Buchstabe des griech.-lat. Alphabets; diente bei den Römern als Zeichen für vokalisches und konsonantisches i. Als Abkürzung ist I = idem, infra, impensa, iter, ...
gutta , ae, f., der Tropfen, I) ... ... quasi cruentae, Cic.: guttae minimae, minutissimae, Augustin.: g. sanguinea, Plin.: guttae manantis sanguinis, Curt.: g. Phaëthontis od. sucina, Bernstein, Mart.: ...
com-minor , ātus sum, ārī, a) absol., ... ... lassen, -ausstoßen, drohen, age perge, quantum libet, comminare, Fronto: vox comminantis audita est, Suet.: duo armati procurrebant comminatique inter se, Liv. – ...
lucrōsus , a, um (lucrum), gewinnreich, vorteilhaft, cur ... ... tibi sit lucrosa voluptas? Ov. am. 1, 10, 35: lucrosae huius et sanguinantis eloquentiae usus recens, Tac. dial. 12: donec quod omnibus in promptu erat ...
indignāns , antis, PAdi. (v. indignor), unwillig, ... ... unmutig, ungeduldig, a) v. Leb., m. Genet., mullorum genus indignantissimum servitutis, Colum. 8, 17, 7. – b) v. Lebl.: ...
inopīnātē , Adv. (inopinatus), unvermutet, Chalcid. Tim. 145. Augustin. conf. 8, 6, 14 u. Cassiod. hist. eccl. trip. 3, 4. – / Sen. ad Helv. 5, 3 jetzt inopinantis.
cōnsonanter , Adv. (consonans), übereinstimmend, harmonisch, Superl. consonantissime, Vitr. 6, 1, 6.
1. in , Praepos. mit Acc. = είς, u ... ... = auf sein Wort, Sall. – b) = auf, nach, vaticinantis in modum, Liv.: hostilem in modum, Liv.: praeclara classis in speciem, ...
sīc , Adv. (von der Wurzel i [wovon auch ... ... Acc. u. Infin., qui voluptatem sic definiunt, sublationem animi sine ratione opinantis se magno bono frui, Cic.: sic velim existimes, te nihil gratius facere ...
modus , ī, m. (verwandt mit meditor), das absolute ... ... Liv.: vitri modo, wie Gl., Plin.: torrentis modo, Plin.: in vaticinantis modum, Liv.: in peninsulae modum circumlui (mari), Liv.: in picturae modum ...
1. minor , ātus sum, ārī ( mit minae u. ... ... ultro contumelias dicere minarique, Liv.: similis minanti, Ov.: torva nescio quid forma minantis habet? hat einen drohenden Zug? Ov. – v. lebl. Subjj ...
multus , a, um, Compar. plūs , plūris (subst.), ... ... hört es oft, Cic. – Superl., legor plurimus in orbe, Ov.: plurima nantis in ore Alcyone coniunx, Ov.: cum libellis mihi plurimis sermo est, mit ...
rūmino , āre, u. rūminor , ārī (rumen), ... ... scarus, Plin. 9, 62: v. der Kropfgans, in veram alvum ruminantis modo refert, Plin. 10, 131. – β) v. Menschen, ...
torvus , a, um (zu griech. τάρβος, Schrecken, ... ... ): vultus, Hor.: facies torva, Verg., torvissima, Arnob. 6, 10: forma minantis, Ov.: nec sedeo torva, Ov.: aspectus equi, Plin.: senex, v ...
germen , inis, n.( v. geno = gigno u. ... ... Geschlecht, der Stamm, generosum, Ov.: servile, Iustin.: Tonantis germina, Sprößlinge = Töchter, Claud.: germina sua, seine Jungen, ...
armiger , gera, gerum (arma u. gero), I) ... ... armiger Iovis, v. Adler, Verg. u. Spät.: ders. fulvus tonantis armiger, Claud.: Veneris hortator et armiger Liber, Apul.: poet., armiger ...
crīminor , ātus sum, ārī (crimen), anschuldigen, a) ... ... für Beschuldigungen als Beweisführer oder gegen Beschuldigungen als Widerleger auftreten, Cic.: quo gravior criminantis auctoritas esset, Curt. – / Aktive Nbf. crimino, āre, Enn. ...
luctātio , ōnis, f. (luctor), I) das Ringen ... ... alqo, Cic. de fin. 2, 43: una tamen veluti luctatio civitatis fuit, pugnantis cum Caesare senatus populique Romani, ut etc., Vell. 2, 124, 2. ...
alūcinor ( älter halūcinor ), ātus sum, āri (verwandt ... ... , hunc, ut solet, alucinari, Cic.: tamquam illud indicium esset vagi animi et alucinantis, Gell.: epistulae nostrae debent interdum alucinari, Cic.: m. Acc. Pron ...
vāticinor , ātus sum, ārī, (v. vates) prophezeien ... ... velut mente captā cum iactatione fanatica corporis vaticinari, Liv. – Partiz. subst., vaticinantis in modum canere (mit folg. Acc. u. Infin.), Liv.: ...
Buchempfehlung
Nach zwanzig Jahren Krieg mit Sparta treten die Athenerinnen unter Frührung Lysistrates in den sexuellen Generalstreik, um ihre kriegswütigen Männer endlich zur Räson bringen. Als Lampito die Damen von Sparta zu ebensolcher Verweigerung bringen kann, geht der Plan schließlich auf.
58 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro