idōneē , Adv. (idoneus), I) auf geeignete Weise, gehörig ... ... met. 4, 28. – m. ad u. Akk., nondum ad innitendum idonee, Apul. flor. 16. p. 22, 12 Kr. – II) ...
habeo , uī, itum, ēre, das deutsche haben ... ... , statuendum respondendum habere, zu bestimmen, zu beantworten haben, Tac.: habemus enitendum, haben uns zu bemühen, Plin. ep. vgl. Pabst Tac. ...
ē-nītor , nīsus u. nīxus sum, nītī, I) ... ... difficilius eniti, Plin.: gravidas (conchas) postea eniti, Plin.: ne spatio quidem ad enitendum dato, Tac.: enixae quaedam in spectaculis dicuntur, Suet. – Passiv, ...
palleo , palluī, ēre (altind. palitā-s, altersgrau, ... ... , Hor. – im guten Sinne, v. eifrig Studierenden, vigilandum, durandum, enitendum, pallendum est, man muß wachen, aufmerken, ausdauern, sich anstrengen, daß ...
cō-nītor (in den besten Handschriften u. neuern Ausgaben statt ... ... penitus perfringebant (glaciem), Liv.: clipeo se allevare conatus est, et, postquam ad conitendum nihil supererat virium, dexterā impendentes ramos complexus tentabat assurgere, Curt. – b) ...
paeniteo (poeniteo), uī, ēre (paene), I) Unlust-, ... ... pronom. neutr., nihil, quod paenitere possit, facere, Cic.: so nihil umquam paenitendum admisi, Amm. – γ) m. Acc. pers. u. folg ...
2. receptus , ūs, m. (recipio), I) das ... ... non tutissimus a malis consiliis r., Liv.: eo processuras (civitates), unde receptum ad paenitendum non haberent, Liv. – b) insbes., die Zuflucht, ...
regressus , ūs, m. (regredior), die Rückkehr, Rückkunft ... ... Rückkehr, der Rücktritt, ab ira, Liv.: nullo ad paenitendum regressu, Tac.: ulteriora nos vi suā rapiunt nec regressum relinquunt, gestatten keinen ...