normo

[1188] nōrmo (āvī), ātum, āre (norma), nach dem Winkelmaße abmessen, basis ad perpendiculum normata, winkelrechte, Colum. 3, 13, 12. – übtr., gehörig einrichten, si quidem ex numeri pluralis imagine dualis declinatio formata [1188] normabatur, Diom. 335, 7: examussim normata orationis integritas, Diom. praef. extr. p. 299, 21 K.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 1188-1189.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: