ambītor , ōris, m. (ambio), a) der Bittsteller ... ... Bewerber um ein Amt, Lampr. Alex. Sev. 28, 5: novorum honorum ambitores, Salv. gub. dei 5, 10. p. 186 ed. ...
inventor , ōris, m. (invenio), der Erfinder, Urheber ... ... bellicorum tormentorum operumque, Liv.: Liber inv. vini, Sen.: inv. voluptatum, Ter.: novorum verborum, Cic.: legis, Liv.: legum, Firm.: Zeno, qui inventor et ...
discordia , ae, f. (discors), I) die Uneinigkeit ... ... übh., Komik., Cic. u.a.: animi, Inkonsequenz, Sen.: verborum novorum ac veterum, Varro LL.: haec discordia non rerum, sed verborum, Cic.: ...
reputātio , ōnis, f. (reputo), I) die Berechnung, Anrechnung, im Sing. u. Plur., ICt. – II) die Erwägung, Betrachtung, misera, der unselige Gedanke, Plin. pan.: veterum novorumque morum, Tac.
inquīsītio , ōnis, f. (inquiro), I) das Suchen, Aufsuchen, Zusammensuchen, novorum militum, Curt.: corporum, Plin., corporum mortuorum, Solin.: cave, ne inquisitioni mihi sis, laß dich ja nicht suchen, bleib hübsch bei der Hand, Plaut.: ...
mōs , mōris, m. (vgl. μῶμαι, μῶσθαι), der ... ... 1, 12, 7: inducere hoc in mores nostros, Cic.: inducere hunc morem novorum iudiciorum in rem publicam, Cic.: primus hunc morem audiendi induxit Largus Licinius, ...
vetus , veteris, Compar. veterior, wofür klassisch vetustior, Superl. ... ... . 1, 18. p. 186, 5 N.: Ggstz. orationes veterum et novorum, Quint. 5, 4, 1. – B) Veterēs, um, f. ...
1. turbo , āvī, ātum, āre (turba), in Unruhe ... ... quae erant aetatis, ordinis quaestusque, permiscuit, sed etiam in his duobus generibus, civium novorum veterumque, delectum atque ordinem turbavit, Cic.: u. so omnem ordinem consilii ...
fātum , ī, n. (for, fari), der Ausspruch ... ... . – fatum mihi instat triste, Hor.: bona peractis iungite fata, Hor.: fatorum novorum exempla transi, Iuven.: Ilio tria fuisse fata, Plaut. – pro captu habent ...
scrībo , scrīpsī, scrīptum, ere (vgl. griech. σκάριφος, ... ... K.), Liv.: u. so sex milia colonorum Albam in Aequos, Liv.: novorum militum ea pars, quae scripta in Histriam provinciam esset, Liv. – übtr ...
cōn-fundo , fūdī, fūsum, ere, zusammengießen, zusammenschütten, ... ... velit, possit dedicare? Cic. (vgl. confusus no. a). – novorum interpositione priora0c., Quint. – b) insbes.: α) die Linien usw ...
officium , iī, n. (viell. aus opificium mit veränderter ... ... der Zeremonie, als jemand das männliche Kleid bekam, beigewohnt, Plin. ep.: relicto novorum consulum officio, nachdem man die Aufwartung bei den neuen Konsuln abgebrochen, Suet ...
cōn-scrībo , scrīpsī, scrīptum, ere, I) = συγγράφω, ... ... legio, Suet.: e plebe provinciae legiones et auxilia conscripsit, Suet.: e quorum (novorum civium) delectu trecentas amplius cohortes conscripserat, Vell. – m. in ...
prōventus , ūs, m. (provenio), I) das Hervorkommen ... ... murium, Plin.: poëtarum, Plin. ep.: oratorum ingens pr., Quint.: tantus novorum pr. scelerum, eine so große Kette neuer Bubenstücke, Lucan. – II ...
1. industria , ae, f. (industrius), die beharrliche ... ... .a.: verb. labor atque industria, Nep., industria et labor, Tac.: hominum novorum ind., Cic.: ind. in agendo, Cic.: militaris industria circa quaerendos et ...
obstupēsco (obstipēsco, opstipēsco), stupuī (stipuī), ere, betäubt werden ... ... m. ab u. Abl., hoc terrore obstipuerant multitudinis animi ab omni conatu novorum consiliorum, war der Volksgeist vor (zu) jedem Versuche einer Staatsumwälzung erlahmt, ...
interpositio , ōnis, f. (interpono), I) das Dazwischensetzen ... ... . – b) das Einschieben, Einschalten, Einrücken einiger Worte, novorum, Quint. 10, 3, 32: consonantium, Augustin. de dial. 5. ...