obambulātio , ōnis, f. (obambulo), das Hin- u. Hergehen, frequentia et obambulatio hominum, Cornif. rhet. 3, 31.
sōlitūdo , inis, f. (solus), I) die Einsamkeit, Einöde, Menschenleere (Ggstz. celebritas, frequentia, frequentia et obambulatio hominum), loci, Cic.: desertissima, Cic.: solitudo ante ostium, ich sehe ...
ob-ambulo , āvī, ātum, āre, vor od. ... ... hin und her gehen, herumgehen, herumspazieren, umherstreifen, -schwärmen, noctu ire obambulatum, Plaut.: m. Dat., gregibus, Verg.: muris, Liv.: gymnasio, ...
mūrus , ī, m., die Mauer (vgl. ... ... scalis ascendere muros, Caes.: scalis ascendere muros, Verg.: escendere in murum, Liv.: obambulare muris, Liv.: concursus fit undique in muros, man strömte von allen Seiten ...
con-tineo , tinuī, tentum, ēre (con u. teneo), ... ... sinistram, quam dextra continuit, Cels. – v. der Pers., c. dextram obambulantis, Suet.: alcis caput, Plaut. u. Cels.: alcis caput a posteriore ...
nocturnus , a, um (noctu), nächtlich, bei Nacht, der ... ... insigne, Nachtsignal, Liv.: Bacchus, bei Nacht verehrt, Verg.: lupus nocturnus obambulat, Cic. – imagines, Tibull.; vgl. nocturnae quietis imago, Tac. ...