oblatro

[1246] ob-lātro, āre, anbellen, übtr., alci, anfahren, schelten usw., Sen. de ira 3, 43, 1: oblatrare atque obstrepere veritati, Lact. 5, 4, 3: alqm, Sil. 8, 249: alqd, scheltend vorwerfen, Demetrius oblatrans nescio quid, Suet. Vesp. 13: oblatrat adversus unitatem Christi, Augustin. serm. 8, 13: illud quod oblatrare consuestis, Ambros. de spir. scto 3, 13. § 92: nihil in deorum oblatraret dedecus, Prud. perist. 10, 913 codd. – absol., Amm. 14, 9, 1 u. 17, 11, 4.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 1246.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: