obmolior

[1253] ob-mōlior, ītus sum, īrī, I) zur Verteidigung vorschieben, truncos arborum et saxa, Curt. 6, 6 (22), 24: nec in promptu erat quod obmolirentur, Liv. 33, 5, 8. – II) prägn., durch Vorschieben einer Sache etwas verstopfen, Liv. 37, 32, 7.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 1253.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: