obstrūctio , ōnis, f. (obstruo), das Verbauen, Verschließen, der Verschluß, das Einschließen, haec obstructio non diuturna est, Cic. Sest. 22. – m. subj. Genet ...
... terras et undas, Ov.: aditus angusti et obstructi, Plin. pan.: paene obstructis (unzugänglichen) hieme Alpibus, Vell. ... ... quod iugula concava non haberet, obstructas eas (corporis) partes et obturatas esse dicebat, Cic. de fato 10 ... ... nec ad ignoscendum erroribus inclinari, ideoque aures eius non cerā sed plumbis videbantur obstructae, Amm. 27, 11, ...
obtūro , āvi, ātum, āre, verstopfen, I) ... ... (bei einem üblen Geruch), Eccl.: dolia operculis, Vitr.: eas partes (corporis) obstructas et obturatas esse dicebat, Cic. – II) übtr.: alci aures, ...
re-fluo , flūxī, flūxum, ere, zurück-, ab-, überfließen ... ... Mela: Maeandros ambiguo lapsu refluitque fluitque, Ov.: Nilus refluit campis, Verg.: refluunt obstructi stragibus amnes, Lucan.: refluens Padus, austretend, Val. Flacc. ...
pateo , uī, ēre (vgl. πετάννυμι), offen sein, ... ... nares semper patent propter etc., Cic.: ut patere videantur, quae prius obstructa fuerant, Nazar. pan. – v. Wunden = offenstehen, klaffen, ...
1. cālīgo , ginis, f., I) jeder bedeckende, verdüsternde ... ... certum est, Plin.: pingues multā caligine taedae, Lucr.: statim concidit crassiore caligine spiritu obstructo clausoque stomacho, Plin. ep. – Plur., (vites) quarum inter caligines ...