obtūtus , ūs, m. (obtueor), I) das ... ... Sehkraft, collis herbosi omnem inaequalitatem aegrescentis obtutus repellunt, Ambros. epist. 29, 2. – b) das Auge, gemino obtutu eluminatus, Sidon. epist. 8, 11, 11: ...
ēlūminātus , a, um (ex u. lumen), des Lichtes beraubt, geblendet, gemino obtutu, Sidon. epist. 8, 11, 11.
... defixerant, Curt.: talis Ilionei dictis defixa Latinus obtutu tenet ora, Verg.: in cuius possessiones atque fortunas non impudentissimos oculos spe ... ... .: rarus miles et quasi ob metum defixus, Tac.: dum stupet obtutuque haeret defixus in uno, Verg.: cum (eum) defixum videret, Sen.: ...
ex-eo , iī, (selten īvī), itum, īre, I ... ... . vertreiben«, Verg. Aen. 11, 750: adversariorum declinat ictus et vigilanti exit obtutu, Ambros. de off. 1, 10, 32. – / Ungew. Imperf ...
iaceo , cuī, citūrus, ēre (Intr. zu iacio; ... ... Tode] gesenkten), Ov.: u. so von einem Sterbenden, iacensque vultus languido obtutu stupet, Sen. poët. II) bildl., A) im allg.: ...
hebes , hebetis, Abl. hebetī, stumpf (Ggstz ... ... u. (im Zshg.) bl. acies hebes, Cels., hebetior, Suet.: hebes obtutus, Apul.: hebetes visus, Sen. poët.: uterque oculus naturā hebes, Plin.: ...
2. cālīgo , āvī, ātum, āre (1. caligo), I) ... ... dem Blick, Cypr. de laps. 8: u. so caligat in altis obtutus saxis, Sil. 3, 492. – v. Pers., caligant, Scribon. ...
1. cōn-fūto , āvi, ātum, āre (vgl. refūto ... ... verwirrt machen, physisch, et quae longe longeque etiam meum confutabat obtutum palla nigerrima, blendete, Apul. met. 11, 3. – geistig, ...
dē-stituo , stituī, stitūtum, ere (de u. statuo), ... ... anchoris, Naev. com. fr.: palum in foro, Gell. – übtr., obtutum acerrimum in me destituit, heftet fest auf mich, Apul. met. 2 ...
perspicāx , ācis (perspicio), scharfsichtig, a) physisch: ... ... perspicacior ipso Lynceo vel Argo, Apul. met. 2, 23. – perspicacissimi oculorum obtutus, Cassian. coen. inst. 5, 15. – b) geistig = ...