occupātōrius , a, um (occupo), zur Besitznahme gehörig, ager, in Besitz genommen, Gromat. vet. 2, 20; 5, 23 u.a.: condicio, ibid. p. 153, 4: licentia, ibid. 284, 7.
occupātīcius , a, um (occupo) = occupatorius, Paul. ex Fest. 180, 8. Fest. 181 (b), 8.