odiosus

[1316] odiōsus, a, um (odium), Ärgernis gebend, -erregend, verhaßt, widerwärtig, widrig, anstößig, verdrießlich, lästig, (tu) odiosa (= odiose) cessas, Ter.: genus hominum, Cic.: orator, langweilig, Cic.: donum, Plaut.: verbum, Cic.: et hercule nihil odiosius, nihil molestius, Cic.: negotium odiosissimum, Fronto: odiosissima natio, Phaedr.: odiosum est m. folg. Infin., Cic. Rosc. Am. 47; Phil. 1, 27. – neutr. pl. subst., huc enim odiosa afferebantur, verdrießliche Geschichten, Cic. ad Att. 6, 3, 4. – / Nep. Alc. 2, 4 jetzt multa delicate iocoseque fecit. – Archaist. Schreibung odiossus (aus odionsus), s. Brix Plaut. trin. 37.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 1316.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: