Opīmius , a, um, Name einer röm. gens, aus der am bekanntesten L. Opimius, unter dessen Konsulate ( ... ... Cic. Brut. 287. Vell. 2, 7. – Dav. Opīmiānus , a, um, opimianisch, vinum, Vell. u.a.
opīmitās , ātis, f. (opimus), I) die Wohlbeleibtheit, Feistheit, opimitas sapientiam impedit, exilitas expedit, Tert. de anim. 20. – ... ... 2: domini corporis, Tert. de pudic. 9: Plur., maximae opimitates, Plaut. asin. 282; capt. 769 ...
Opīmiānus , a, um, s. Opīmius.
refercio , fersī, fertum, īre (re u. farcio), ... ... cibo plurimo referciebatur (stopfte sich voll), Lampr. – poet., alqm donis opimis, Sil. 5, 266. – II) übtr.: A) im allg ...
opiparus , a, um (opes u. paro), herrlich, ... ... vgl. Paul. ex Fest. 188, 8), Athenae, Plaut. Pers. 549: opimitates, Plaut. capt. 769: obsonia, Plaut. mil. 107: munera, Apul. ...
frūmentum , ī, n. (fruor), I) im allg., das ... ... r. r., Caes. u.a.: abundare frumentis (neben non defici opimis frugibus), Col. – übtr., frumenta (in den Feigen), die kleinen ...
gracilitās , ātis, f. (gracilis), die Schlankheit, ... ... Cic.: crurum, Suet. – Plur., corporis gracilitates (Ggstz. habitus corporis opimi), Cic. Brut. 64. – II) übtr., die Einfachheit, Schlichtheit, ...
Septimulēius , ī, m., Lucius, aus Anagnia gebürtig, der sich das abgeschlagene u. mit Blei ausgefüllte Haupt des C. Gracchus vom Konsul Opimius mit Gold aufwägen ließ, Cic. de or. 2, 269. Val. ...
opīmus , a, um (ops, opis), I) ... ... a) eig.: bos, Mastochse, Cic.: habitus corporis, Cic.: membra opimiora, Gell. 5, 14, 25: bos opimissimus, Tert. ad nat. 2, 8. – b) bildl., v. ...
daps , dapis, f. (vgl. δάπτω, δαπάνη, δαψιλής, ... ... opimae, Verg.: exstructae dapibus mensae, Ov.: onerare mensas dapibus, Verg.: dapibus epulari opimis, Verg.: humanorum corporum dapibus uti (Menschenfleisch essen), Val. Max.: ictae ...
epulor , ātus sum, ārī (epulae), essen, speisen, schmausen ... ... sich wohl schmecken), Apul. flor. 23. – m. Abl., dapibus opimis, Verg.: caesis iuvencis, Verg.: caesorum visceribus, Mela: membris eius. Firm. ...
dē-ficio , fēcī, fectum, ere (de u. facio), ... ... . abstr. Subjj., Mysiam Libyamque aiunt abundare frumentis; nec tamen Apulos Campanosque agros opimis defici segetibus, Mela: haec amoenitas deficitur aquā salienti, Plin. ep.: ut ...
2. habitus , ūs, m. (habeo), das »Sich-Gehaben ... ... h. oris lineamentaque, Liv.: h. haud indecorus, Curt.: Plur., habitus corporis opimi, Cic.: moderati aequabilesque, Cic. – auch augenblickliche Haltung, Stellung, ...
2. adiūtor , ōris, m. (adiuvo), der Unterstützer ... ... unter deren Beistand, Sall.: u. so paucos homines hoc adiutore Q. Opimium omnibus bonis evertisse, Cic. – hic adiutor meus et monitor, Ter.: Plancus ...
propīno , āvī, ātum, āre (προπίν ... ... II) übtr.: A) zu trinken geben, conditum Sabinum, Mart.: Opimianum morionibus nectar crystallinis murrinisque (in Kristall-u. Murrabechern), Mart. – ...
macrēsco , cruī, ere (macer), mager werden, abmagern, ... ... Paul. ex Fest. 60, 3 (wo Plusqu.-Perf. macruisset): alterius rebus opimis, bei usw., Hor. ep. 1, 2, 57.
basilicus , a, um (βασιλικ ... ... . Porcius Kato als Zensor im J. 186 v. Chr. erbaute), Liv.: Opimia, Varr.: Iulia, Plin. u.a.: Aemilia, Plin.: Pauli, Plin ...
2. Concordia , ae, f., I) die Göttin der Eintracht ... ... 40, 19, 2 gemeint): ein drittes, nach den gracchischen Unruhen vom Konsul Opimius gegründetes b. Augustin. de civ. dei 3, 25; u. noch ...
expūgnātor , ōris, m. (expugno), der Erstürmer, Überwinder ... ... quod expugnator sit claustrorum, Isid. 10, 92: übtr., velut pecoris expugnator opimi, v. Wolf, Stat. Theb. 4, 363: exp. pudicitiae, ...
Buchempfehlung
In der Nachfolge Jean Pauls schreibt Wilhelm Raabe 1862 seinen bildungskritisch moralisierenden Roman »Der Hungerpastor«. »Vom Hunger will ich in diesem schönen Buche handeln, von dem, was er bedeutet, was er will und was er vermag.«
340 Seiten, 14.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro