orthius

[1407] orthius, a, um (ορθιος), hoch, erhaben, carmen orthium (νόμος ορθιος Herodot 1, 24), ein Gesang (zur Zither) in sehr hoher Tonart, Gell. 16, 19, 14: pes (Versfuß), Diom. 481, 24. Mart. Cap. 9. § 985 u. § 988.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 1407.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: