... ut u. Konj., Cic.: pactionem inire, Iustin.: ad pactionem adire cum alqo, einen Vergleich ... ... Plaut. aul. 202: in pactione manere, Nep.: arma per pactionem tradere, kapitulieren, Liv. ... ... geheime Abkommen, die geheime Verabredung, pactionis suspicio, Cic.: spe pactionis, Sall. – / arch. ...
pactilis , e (pango), zusammengefügt, -geflochten, corona, Plin. 21, 11.
dēpactio , s. dēpectio.
compāctio , ōnis, f. (compingo), die Zusammenfügung, I) abstr.: quaedam c. membrorum, Cic. de fin. 5, 33. – II) konkr., der Schluß, Vitr. 10, 14 (20), 2: Plur., ...
pactīcius , a, um (paciscor), verabredet, cessatio pugnae, Gell. 1, 25, 8.
compāctilis , e (compingo), I) zusammengeschlagen, dicht zusammengefügt, trabes, durch einen Kamm zusammengefügte Balken, Vitr.: postes, Vitr.: operimentum (der Nüsse), Plin. – II) insbes., kurz, aber dick von Statur, untersetzt ...
compāctīvus , a, um (compingo), zum Zusammenfügen (Leimen) geeignet, gummi, Isid. 17, 7, 10.
compactīcius , a, um (compaciscor), verabredet, soter, Tert. adv. Val. 31.
paecio , s. pactio /.
dēpectio , ōnis, f. (depeciscor), der Vertrag, Cod. Theod. 2, 10, 1: Form depactio, Cassian. coll. 16, 2.
cōgo , coēgi, coāctum, ere (zsgzg. aus coigo, ... ... wen? ) durch Acc. u. Infin. Pass., quis pactionem fieri, quis adesse istos coëgit? Cic.: etiam si hominum studia deficiant, di ...
2. ad-eo , iī, itum, īre, an ... ... an ein Geschäft gehen, etwas übernehmen, ad pactionem, Plaut.: ad causas et privatas et publicas, Cic.: ad rem publicam ...
maneo , mānsī, mānsum, ēre (zu altind. man-, ... ... b) festbleiben, beharren, in amicitia, Cic.: in voluntate, Cic.: in pactione, Nep.: ea in condicione ac pacto, Cic.: in eo mansimus, ne ...
curso , āre (Frequ. v. curro), I) v. ... ... 315. – II) v. tr. durchlaufen, übtr., nunc iam compactis cursanda syllaba est formis, Mart. Cap. poët. 3. § 262.
verbum , ī, n. (Wz. *wer, *wre ... ... Infin., Sall. Iug. 33, 4; 38, 9. u.ö.: haec pactio non verbis (mündliche Versicherung), sed nominibus et perscriptionibus facta est, Cic.: ...
ā-mitto , mīsī, missum, ere, von sich (weg) ... ... weg-, freilassen, Plaut.: erum hinc domum, nach Hause schicken, Plaut.: pactione amisso Publio legato, Sall. hist. fr. inc. 84 (51): lectos ...
reticeo , cuī, ēre (re u. taceo), I) intr ... ... ea patefacere possent, reticuissent, Cic.: neque reticere, quae audierat, Sall.: reticetur formula pacti, Ov.: ne retice, Afran. com. fr.: nihil me subterfugere voluisse reticendo ...
cōn-ficio , fēci, fectum, ere (con u. facio), ... ... confeceram, Cic. – c. nuptias, Ter.: pacem in suas leges, Ter.: pactiones, Cic.: pretium, den Pr. bestimmen, Cic. – u. absol ...
condicio , ōnis f. (condīco), A) im weitern Sinne = ... ... Liv.: ferre condiciones aequissimas, Cic., tristes (harte), Liv.: ad alcis condiciones pactionesque accedere, Cic.: condicionem accipere, Cic.: condiciones pacis recipere, Vell.: descendere ad ...
com-perio , perī, pertum, īre (vgl. peritus, periculum ... ... Tac. – γ) m. folg. indir. Fragesatz, id misericordiāne hospitis an pactione aut casu ita evenerit, parum comperimus, Sall.: an ab ipso id genus ...
Buchempfehlung
»Zwar der Weise wählt nicht sein Geschicke; Doch er wendet Elend selbst zum Glücke. Fällt der Himmel, er kann Weise decken, Aber nicht schrecken.« Aus »Die Tugend« von Albrecht von Haller
130 Seiten, 7.80 Euro