Paeān , ānis, Akk. ānem u. āna, m. ( ... ... 6, 657. Prop. 3, 15, 42. Sil. 12, 341 (paeana canere): dicite ›io Paean!‹ juchhei, heisa! Ov. art. am. 2, 1. ...
paeānītis , tidis, f., ein uns unbekannter Edelstein, Plin ... ... 180. – ders. paeānītēs , Akk. em u. ēn, m., Solin. 9, ... ... . orig. 14, 4, 13 (cod. Gu. 2 peaniten, Ar. paeantidem).
Poppaea , ae, f., Gemahlin des Kaisers Nero, Suet. Ner. 35, 1. – Dav. Poppaeānus , a, um, poppäanisch, pinguia Poppaeana, ein von der Poppäa erfundenes Schönheitsmittel zur Erhaltung der zarten Haut, das ...
Nomio , ōnis, m., ein Hymnus auf Apollo, Cic. de or. 1, 251 M. (dagegen Piderit u. Sorof mit Ritschl paeanem aut hymnum).
1. paeōn , ōnis, m. (παιών) = paean no. II, b (w. s.), Diom. 480, 22 u.a. Gramm.
2. cito , āvi, ātum, āre (Frequ. v. ... ... fort u. fort anstimmen, immer hören lassen, immer ausrufen, paeanem, Cic. de or. 1, 251: ab ovo usque ad mala »io ...
spīro , āvī, ātum, āre (zu Wz. *speis-, ... ... , ausduften, divinum vertice odorem, Verg. Aen. 1, 404: facies pinguia Poppaeana spirat, duftet nach usw., Iuven. 6, 463.
brevis , e (βραχύς), kurz, ... ... longa), creticus, qui est e longa et brevi et longa, et eius aequalis paean, qui spatio par est, syllabā longior. Nam aut e longa est et ...
il-ligo , āvī, ātum, āre (in u. ligo), ... ... – b) übtr.: sententiam verbis, Cic.: omnes lepores in oratione, Cic.: paeana in solutam orationem, Cic. – B) mit dem Nbbgr. der gehemmten ...
con-clāmo , āvī, ātum, āre, I) aufschreien, ausrufen ... ... laut rufen, c. victoriam, Sieg! Sieg! rufen, Caes.: laetum paeana, Siegesjubel anstimmen, Verg. – od. = unter Geschrei genehmigen ...
aequālis , e, Adj. m. Compar. u. (b ... ... est maiestate, Augustin. – subst. m. Genet., creticus et eius aequalis paean, Cic. or. 215. – b) dem Alter, der Zeit nach ...
cōgnitor , ōris, m. (cognosco), als gerichtl. t. ... ... , Cic.: alienarum simultatium tribunum plebis cognitorem fieri, Liv.: u. so Apollo paeanum auctor, Liber dithyramborum cognitor, Fronto de eloqu. p. 146, 4 N. ...
tēctōrius , a, um (tector), zum Bedecken dienlich, -gehörig ... ... . 6, 10332. – übtr., tectorium von einem Schönheitsmittel, sonst pinguia Poppaeana gen., das aus einem mit Eselsmilch angefeuchteten Brotteige bestand, der vor dem ...