panther [2]

[1462] 2. panthēr, thēris, m. (πάνθηρ), u. latinisiert panthēra, ae, f., der Panther, das Panthertier, Form -er, Anthol. Lat. 762, 50 (233, 50): klass. Form -era, Varro LL. 5, 100. Varro de libr. gramm. 3. no. 6. p. 150 Wilm. (aus Philarg. in Verg. ecl. 2, 63). Cic. ep. 2, 11, 2. Liv. 39, 22, 2.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 1462.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: