parasītor , ārī (parasitus), schmarotzen, schranzen, Plaut. Pers. 56 G. ( wo parasitando) u. Stich. 637 (wo parag. Infin. parasitarier).
supparasītor , ārī (sub u. parasitor), schmarotzerisch schmeicheln, alci, Plaut. Amph. 993; mil. 348.
assentātio (adsentātio), ōnis, f. (assentor), das unablässige ... ... , die Liebedienerei, die liebeddienerische Nachgiebigkeit, faceta parasitorum, Cic.: familiaris, Liv.: immodica, Liv.: turpis, Cic.: nullam in amicitiis ...
parasītātio , ōnis, f. (parasitor), das Schmarotzen, die Schmarotzerei, Plaut. Amph. 521.
prōvincia , ae, f. (*prōviōn, Herr, zu gotisch frauja ... ... im allg. (s. Brix Plaut. mil. 1159): ipsi obsonant, quae parasitorum ante erat provincia, Plaut.: nunc tibi hanc ego impero (weise an) ...
parasītus , ī, m. (παράσιτ ... ... Schmeichler und Possenreißer hergibt, Komik., Cic. u.a.: scherzh., ne ulmos parasitos faciat, mich tüchtig prügele, Plaut. Epid. 311 G.