[1471] parātē, Adv. (paratus), vorbereitet, a) = schlagfertig, ad dicendum venire magis audacter quam parate, Cic.: paratius atque accuratius dicere, Cic.: diligentius paratiusque venire (sc. ad accusandum), Cic.: paratissime respondere, Plin. ep. Vgl. Halm Cic. Rosc. Am. 72. – b) = sorgfältig, genau, Plaut. rud. 192 Sch.