passer

[1500] passer, eris, m., I) der Sperling, Catull., Cic. u.a.: p. domesticus od. parietinus, Haussperling, Augustin.: u. so parietum passeres, Augustin.: voluptas, quae passeribus nota est omnibus, Cic. – als Liebkosungswort, Plaut. Cas. 138. – II) der Stachelflunder, ein Plattfisch, Hor. sat. 2, 8, 20. Ov. hal. 124. Colum. 8, 16, 7. Plin. 9, 72 u. 32, 150. – III) passer marinus = struthiocamelus, der Strauß, Plaut. Pers. 199. Auson. epist. 11 extr. Paul. ex Fest. 222, 16: auch bl. passer, Corp. inscr. Lat. 10, 3704. – / Vulg. Nbf. passar, Itala (Taurin.) Matth. 10, 29 u. 31 u. Itala (Ashb.) Levit. 11, 15; vgl. Prob. app. 198, 33 K. ›passer non passar‹.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 1500.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: