pathopoeïa

[1507] pathopoeïa, ae, f. (παθοποιΐα), die Erregung der Leidenschaften, als rhet. Fig., Empor, de [1507] ethop. p. 303, 562, 10 H. (griech. bei Iul. Rufin. de fig. sent. § 36).

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 1507-1508.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: