pavus

[1523] pāvus, ī, m. = pavo, der Pfau, Enn. ann. 15. Varro sat. Men. 403. Mart. 5, 37, 10. Auson. epigr. 69, 4. Arnob. 7, 8. Tert. de pall. 3 u. 5; de anim. 33. Vulg. 3. regg. 10, 22. Vulg. 2. paral. 9, 21. Apic. 2, 49. Fulg. myth. 3, 3. – vulg. pabus, Edict. Diocl. 4, 39.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 1523.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: