2. per-colo , coluī, cultum, ere, gehörig hegen ... ... percolunt, Apul. flor. 6. p. 6, 17 Kr.: vestras disciplinas studiosius percolo, Apul. flor. 18. p. 31, 20 Kr.: cumulata habent, quae ...
1. per-cōlo , āvī, ātum, āre, durchseihen, I) eig.: vinum, Cato: is umor percolatur, Cels. – II) übtr., durchsickern-, durchgehen lassen, Passiv percolari = durchsickern, umor per terras percolatur, Lucr.: ...
per-colopo , āre (per u. colaphus), abohrfeigen, Petron. 44, 5.
percultor , ōris, m. (2. percolo), der eifrige Verehrer, doctorum, Aur. Vict. de Caes. 1, 5.
percōlātio , ōnis, f. (percolo), das Durchseihen, Plur. b. Vitr. 8, 6, 15.