perdiligens

[1575] per-dīligēns, entis, sehr sorgfältig, sehr pünktlich, res est hominis perdiligentis, erfordert große Pünktlichkeit, Cic. ad Q. fr. 3, 5. [1575] § 6: Maecius perdiligens carminum fuit aestimator, Porphyr. Hor. de art. poët. 387.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 1575-1576.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: