peremptor

[1582] perēmptor, ōris, m. (perimo), der Vernichter, Töter, Mörder, incluti regis, Sen. Oed. 221 (225): mei mariti cruentus p., Apul. met. 8, 13: puer ille, peremptor meus, mein Schinder bis auf den Tod, ibid. 7, 24: absol., Prud. ham. praef. 19. Ambros. de inst. virg. 7. § 49. Vulg. 2. Mach. 4, 16.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 1582.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: