... im allg.: Aeneas tulit patrem per ignes et pertulit, Sen.: lapis non pertulit ictum, brachte den Wurf nicht hin = ... ... haec cum ad me frater pertulisset, Cic.: m. Acc. u. Infin., equites pertulere consulem ... ... novissima vultus, beibehalten, behalten bis zu usw., Ov.: quotaquaeque felicitatem civitas pertulit, genoß immerfort, ...
sortītus , ūs, m. (sortior), I) das Losen ... ... rebus uno sortitu rettulistis, Cic. de domo 50: Plur., quae sortitus non pertulit ullos, um die nicht gelost worden ist. Verg. Aen. ...
1. quī , quae , quod , I) Pron. interrog ... ... ergänzt werden muß, als es im ersten steht, huius tyranni quem armis oppressa pertulit civitas paretque cum maxime mortuo, interitus declarat, Cic. B) Der ...
aetās , ātis, f. (zsgz. aus dem alten aevitas, ... ... Caes.: dedecora, quae aetas ipsius (seine Jugend = er in seiner J.) pertulit, Cic.: aetatis maxime paenitebat, an seine J. stieß man sich am ...
per-eo , iī (selten īvī), itūrus, īre, ... ... ex vulneribus, Liv.: summo cruciatu supplicioque, Cic. – absol., Cic.: si pertulisset (epistulam), sibi esse pereundum, sei verloren, ein Kind des Todes, ...
rūmor , ōris, m. (wohl verwandt mit raucus), jedes ... ... .: rumor multa fingit, Caes.: rumor multa perfert, Cic.: quod in totam contionem pertulit rumor, Liv.: r. serpit, Cic.: frigidus a rostris manat per compita ...
nāris , is, f. (altind. Dual nāsā, Nase, ... ... animam in primoris naris, Lucil. 574: diram tuam animam in naribus primoribus vix pertuli, Afran. com. 384. – II) übtr., die Öffnung, ...
dē-decus , oris, n., die Unzierde = ... ... Caes.: nullo dedecore se abstinere, Cic.: dedecora, quae aetas (Jugend) ipsius pertulit, Cic.: dedecora militiae alci obicere, unehrenhaftes Benehmen im Kriege, Liv.: ...