plectrum

[1737] plēctrum, ī, n. (πληκτρον), I) das Stäbchen, womit der Zitherspieler die Saiten anschlägt, der Griffel, der Kiel, A) eig., Cic. u.a. – B) (poet.) meton.: 1) = Zither, Laute, Hor. u. Tibull. – 2) = lyrisches Gedicht, Hor. – II) das Steuerruder, Steuer, Sil. 14, 402 u. 548.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 1737.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: