Plōtiānus , s. Plautius.
sēmiplōtia , ōrum, n., niedrige Halbschuhe zum Jagdgebrauch, Fest. 238 (a), 33.
... bl. Plotia, Cic. ad Att. 1, 18, 6): rogatio Plotia od. Plautia, Suet. u. Gell. – Dav. Plautiānus (Plōtiānus), a, um, plautianisch, des Plautius ... ... ), fabulae, des Dichters Plautius, Gell.: bona Plotiana, einem gewissen Plotius gehörig, Cic.