poenaliter

[1752] poenāliter, Adv. (poenalis), I) durch Strafe, Amm. 16, 8, 2. Augustin. c. Cresc. Donat. 2. § 1 u.a. Eccl. – II) sträflich, strafwürdig, p. peccare, Augustin. conf. 10, 33.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 1752.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: