2. Pollentia , ae, f., I) ... ... Urbisaglia; deren Einwohner Pollentīnī , ōrum, m., die Pollentiner, Plin. 3, ... ... 597 (599). – Dav. Pollentīnus , a, um, pollentinisch, plebs, Suet. Tib. ...
1. pollentia , ae, f. (polleo), I) die Vielvermögenheit, Macht ... ... Plaut. rud. 618 u.a. – II) personif. als Göttin, Pollentia, Liv. 39, 7, 8.
pollenter , Adv. (pollens), mächtig, Compar. pollentius, Claud. de IV. cons. Hon. 254.
... u. Superl., überwiegend, vorzüglich, vis praepollentior oculorum erit illorum, Augustin. de civ. dei 22, 29, 3. p. 627, 2 D. 2 : praepollentior delectatio eorum iustitia est, Augustin. expos. epist. ad Galat. § 49: praepollentissimum suum nomen, Augustin. epist. 137, 15.
... clarus est, Sall.: mens pollentior, Tert. adv. psych. 6: ingenia pollentissima, Solin. 2, 22. – m. Genet., vini p. ... ... tractare sereno imperio vulgum pollens, Sil. 14, 80 sq.: vox Lethaeos cunctis pollentior herbi 3 excantare deos, Lucan. 6, 685.
dignus , a, um, Adi. m. Compar. u. ... ... pro factis eorum reperitur, Sall. Cat. 51, 8: quis potis est dignum pollenti pectore carmen condere pro rerum maiestate hisque repertis? Lucr. 5, 1: dignum ...