potator

[1810] pōtātor, ōris, m. (poto), der Trinker, Säufer, potatores maximi, Plaut. Men. 259: notissimus pot., Vopisc. Firm. 4, 5: Ggstz. vorator, Tert. de monog. 8 extr. – m. Genet., p. vini, Hieron. epist. 52, 11 u. (Ggstz. homo vorax) Vulg. Matth. 11, 19: p. aquae, Anwohner, Sil. 16, 476.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 1810.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien:
Ähnliche Einträge in anderen Lexika