praecipitanter , Adv. (praecipito), Hals über Kopf, Lucr. 3, 1061. Vgl. Placid. gloss. V, 40, 12.
praecipitantia , ae, f. (praecipito), der Herabsturz, das Herabfallen, Gell. 6, 2, 11 u. 9, 1, 5.
... e) drängen, m. Infin., sociis dare tempus humandis praecipitant curae, Verg. Aen. 11, 3; u. so Stat. ... ... iam praecipitaverat, Caes. – B) bildl.: a) im allg.: praecipitantem impellere, einem Stürzenden noch einen Stoß geben (= einen ...
sōl , sōlis, m. ( aus *sāvel, dorisch) ἀέλιος, ... ... meton.: A) eig.: 1) als nom. appell.: s. praecipitanter, zum Abend sich neigend, Cic.: supremo sole, am Abend, ...
2. super (ὑπέρ), I) Adv.: 1) ... ... .: super quas (naves) turrim effectam, Caes.: arma et viri super alium alii praecipitantur, einer über den anderen, Liv.: alii super alios ruentes, Sen.; ...
maereo , uī, ēre (vgl. miser), I) intr. ... ... igni, Matius poët. bei Varro LL. 7, 95: qui non modo praecipitanti patriae non subvenirent, sed eam etiam nimium tarde concĭdere maererent, Cic. Sest. ...
ef-fundo (ecfundo), fūdī, fūsum, ere (ex u. ... ... effuso imbre, Liv.: imber effusus nubibus, Verg.: grandine effusā (sich entladendem) praecipitant nimbi, Verg. – Partic. im Plur. subst., effūsa, ōrum, ...
im-pello , pulī, pulsum, ere (in u. pello), ... ... Tac.: aciem, Liv. u. Lucan. – 2) übtr.: alqm praecipitantem, einem Stürzenden noch einen Stoß geben (= einen Unglücklichen noch unglücklicher machen), ...