1. praedo , āvī, ātum, āre = praedor (s. Prisc. 8, 29), festina praedare, Itala Isai. 8, 3: ex agris finitimorum praedare soliti, Iustin. 23, 1, 10 Jeep (Seck will nach den codd. praedari): praedavit ...
2. praedo , ōnis, m. (praeda), der ... ... maritimi, Seeräuber, Nep. u. (Ggstz. praedones terrestres) Liv.: praedo maritus, der G., der sie geraubt (v. Pluto), Ov.: praedonum dux, Cic. – II) ...
praedor , ātus sum, āri (praeda), I) intr. Beute machen, ... ... jmds. Geliebte), Ov.: singula de nobis anni praedantur euntes, Hor. – / praedor als Passiv, s. 1. praedo.
prae-domo , domuī, āre, im voraus bändigen, omnes casus meditando, Sen. ep. 113, 27: circa surculos dentium operam, *Plin. 8, 129.
dē-praedor , ātus sum, ārī, ausplündern, totius Macedoniae agros, Iustin. 24, 6, 3: omnem illam regionem, Apul. met. 8, 29: civitatem, Vulg. 1. Mach. 6, 3: hominem, Augustin. in psalm. 38, 11. ...
prae-doceo , doctus, ēre, jmd. vorher unterrichten, mit etwas vorher bekanntmachen, praedocti ab duce, Sall.: praedoctus esto, Plin.: sepulcrum, anzeigen, Prud.
praedormio , iī, īre, schlafen, von den Toten, Interpr. Iren. 4, 22, 1.
praedōnius , a, um (praedo, onis), räuberisch, Ulp. dig. 5, 3, 25. § 5.
praedōnulus , ī, m. (Demin. v. praedo), ein elender Räuber, ein elender Schnapphahn, Cato epist. fr. 1. p. 83 ed. Jordan.
1. praedātus , a, um, s. 1. praedo u. praedor.
1. pāco , āvī, ātum, āre (pax), zum Frieden ... ... friedlich machen, Amanum, Cic.: Galliam, Caes.: mare, Liv.: mare a praedonibus, Monum. Ancyr. – poet. übtr., a) beruhigen, ...
antrum , ī, n. (ἄντρον), ... ... antr. Chironis, Ov., Iovis, Min. Fel.: antr. magnum, Plin.: antra praedonum, Arnob.: antra immania, vasta, Verg.: antra Corycia, Plin.: per antra ...
pīrāta , ae, m. (πειρατής), der Seeräuber, Korsar (rein lat. praedo maritimus), Varro fr., Cic. u.a.: piratae simul terras et maria ...
prohibeo , uī, itum, ēre (pro u. habeo), ... ... A) im allg.: α) alqm od. alqd ab alqa re: praedones ab insula Sicilia, Cic.: alqm ab alcis familiaritate et congressione, Cic.: hostem ...
dīreptus , Dat. uī, m. (diripio), das Plündern, praedonibus direptui esse, Spart. Sever. 19, 6.
cōn-flagro , āvī, ātum, āre, I) intr. auflodern ... ... ganz in Flammen aufgehen, verbrennen, A) eig., v. Lebl.: classis praedonum incendio conflagrabat, Cic.: iisdem flammis Carthaginem, quibus castra conflagrassent, absumi sineret, ...
col-luctor , ātus sum, ārī (con u. luctor), ... ... , 8, 8. Apul. met. 2, 32: m. Dat., his praedonibus, Prud. ham. 521: m. cum u. Abl., v. ...
praedātor , ōris, m. (praedor), der Beutemacher, Plünderer, Räuber, I) eig., verb. praedatores direptoresque, Cic.: vexatores ac praedatores, Cic.: exercitus pr. ex sociis, die B. plünderndes, Sall.: praed. ales Iovis, räuberische, ...
praedātio , ōnis, f. (praedor), das Beutemachen, Plündern, Rauben, Sing. u. Plur., Tac. u.a.: latrocinia ac praedationes, Vell.
īnstīgātio , ōnis, f. (instigo), die Anstachlung, die Anreizung, der Antrieb, auditorum, Cornif. rhet. 2, 47: praedonum instigationes, Lact. 5, 19, 2: illorum instigationes, Augustin. de civ. ...
Buchempfehlung
Im Dreißigjährigen Krieg bejubeln die deutschen Protestanten den Schwedenkönig Gustav Adolf. Leubelfing schwärmt geradezu für ihn und schafft es endlich, als Page in seine persönlichen Dienste zu treten. Was niemand ahnt: sie ist ein Mädchen.
42 Seiten, 3.80 Euro