1. quī , quae , quod , I) Pron. interrog ... ... acerbas aut timeat, Cic.: eam civitatem, in qua ipse florentissima multum omnibus gloriā praestitisset, Cic. – d) daß qui mit seinem Verbum durch Verschränkung mit ...
crēdo , didī, ditum, ere (vgl. altind. çrad-dhā ... ... rex amicis suis, qui per provinciam atque imperium tuum pecunias ei credidissent, fidem suam praestitisset, Cic. – cr. nemini, Cato: alci male cr., Plaut.: cr. ...
tēstor , ātus sum, ārī (1. testis), I) etw. ... ... testere licet, Ov.: testandi causā, publicum agrum esse, Liv.: testatus, quae praestitisset, Liv.: utraeque vim testantur, Cic. – zuw. passiv = ...
2. prae-sto , stitī, stitum (u. stātum), stātūrus ... ... pondo argenti, Eutr. 4, 2: ut dimidium eorum tributorum praestarent, quae regibus praestitissent, Eutr. 4, 7. – g) gewähren, gewiß verschaffen, ...
īn-fitior , ātus sum, ārī (in u. fateor), ... ... (te) dixisse, quae dixeris, Curt.: non est infitiandum Hannibalem tanto praestitisse ceteros imperatores prudentiā, quanto etc., Nep.: neque infitiari possent aut iudicio semel ...
recordor , ātus sum, ārī (re u. cor), I) ... ... . quod (daß) u. Konj., recordatus, quod nihil cuiquam toto die praestitisset, Suet. Tit. 8, 1. – ζ) m. de u ...
per-hibeo , buī, bitum, ēre (per u. habeo), ... ... 28: Romulus perhibetur (soll) et corporis viribus et animi ferocitate tantum ceteris praestitisse, ut etc., Cic. de rep. 2, 4: u. so ...