primogenitus

[1921] prīmōgenitus, a, um (primus u. genitus), zuerst geboren, vitulus, Pallad. 1, 39, 2: primogenita omnia deo offerenda, Sulp. Sev. chron. 1, 18, 8. – v. Christus, Lact. 3, 6, 2: v. dems., filius, Lact. 4, 11, 7: u. deus, Lact. 1, 5, 7: primogenitus, non primocreatus, Ambros. de fide 1, 7. § 48. – subst., prīmōgenita, ōrum, n., das Recht der Erstgeburt, Vulg. genes. 10, 33. Augustin. conf. 7, 9. – / Plin. 11, 234 jetzt primitis genitis.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 1921.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: