procreo

[1946] prō-creo, āvī, ātum, āre, I) eig., hervorbringen, zeugen, triplicem virili sexu partum, Pacuv. fr.: filios sibi per Calypsonem, ibid.: liberos ex tribus uxoribus, Nep.: de matre familias duos filios, Cic.: ex ea duos filios, Nep.: Erebo procreata Nox, Tragic. inc. fr.: absol., partes corporis et ad procreandum et ad concipiendum aptissimae, Cic. – v. weibl. Wesen, gebären, ex Iasone filios procreasse (v. der Medea), Hyg.; vgl. Muncker Hyg. fab. 3. p. 19 (a). – v. Tieren, quae multiplices fetus procreant, ut sues, ut canes, Cic. de nat. deor. 2, 128: aliquam, de qua procreet, anguis habet, Ov. fast. 3, 194: ex turdis procreari, Varro LL. 9, 28. – II) übtr., hervorbringen, verursachen, Lucr., Cic. u.a.: inter arma civium (tribunatum) procreatum (entstanden) vidimus, Cic.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 1946.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: