profunditas

[1969] profunditās, ātis, f. (profundus), die Tiefe, I) eig.: corporum tres sunt dimensiones, longitudo, latitudo, profunditas, Macr. somn. Scip. 1, 6, 36: prof. tenebrarum, Macr. sat. 1, 20, 1: caeli, ibid. 7, 14, 13: aquarum vasta pr., Cassiod. var. 2, 21, 2: in ipsis visceribus terrae abstrusa pr., Tert. de anim. 55. – II) bildl., die Tiefe, Unermeßlichkeit, Unergründlichkeit, pr. civitatis, Hadr. bei Vopisc. Sat. 8, 7 zw.: prudentiae, Macr. somn. Scip. 1, 3, 12: disciplinae, ibid. 1, 7, 3: ingenii proprii divina pr., ibid., 2, 2, 1: Platonici dogmatis, ibid. 2, 2, 21: Maronis, Macr. sat. 3, 9, 15: non carere profunditate, nicht ohne tiefen Sinn sein (v. Worten), Macr. sat. 3, 7, 1: u. so absol. auch Cassiod. var. 1, 45, 3.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 1969.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: