tēlum , ī, n. (tendo), die Fernwaffe, Wurfwaffe ... ... etc., Liv.: corpore telum cruentum educit, Cornif. rhet.: telum, quod latebat, protulit, Nep.: caedem telo committere, Quint.: omnium parricidarum tela commovere, Cic.: aspicis ...
auctor , ōris, c. (augeo; dah. unrichtig autor ... ... dafür einstehen, verbürgend berichten, nec pauci sunt auctores Cn. Flavium scribam fastos protulisse, Cic.: sunt qui male pugnatum ab his consulibus in Algido auctores sint eamque ...
ēlegāns , antis, Adi. m. Compar. u. Superl ... ... Lebl.: lingua, Catull.: comoedia, Quint.: genus orationis, Cic.: quae autem adhuc protulisti popularia sunt, ego autem a te elegantiora (spekulativere Gedanken) desidero, Cic ...
con-tineo , tinuī, tentum, ēre (con u. teneo), ... ... atque contineo optime, Ter.: petimus ab Antonio, ut ea, quae continet neque adhuc protulit, explicet nobis, Cic. – teils einen Affekt zurückhalten, unterdrücken, ...
silentium , iī, n. (sileo), die Lautlosigkeit, ... ... 7: quod ut paucos in lucem famamque provexit, ita multos e tenebris et silentio protulit, aus ruhmloser Dunkelheit hervorgezogen hat, Plin. ep. 9, 14. – ...
interpositio , ōnis, f. (interpono), I) das Dazwischensetzen ... ... una, Cic. ep. 16, 22, 1: ›alituum‹ per interpositionem additā u protulit Virgilius VIII (= 8, 27), Prisc. 7, 80. – β) ...