celeriter , Adv. m. Compar. u. Superl. ( ... ... Syri sent. – cum celerius omnium opinione venisset, Caes.: omnium spe celerius Saguntum oppugnari allatum est, Liv.: eo celerius de isto transigamus, quo maturius ad Apronium ...
video , vīdī, vīsum, ēre ( altindisch véda, ich weiß ... ... tamquam a praesentibus coram haberi sermo videretur, Cic.: quia videbatur et Limnaeum eodem tempore oppugnari posse, Liv. – m. persönl. Dat., divitior mihi et affluentior ...
dēbeo , buī, bitum, ēre (de u. habeo), ... ... ego non debeo (brauche nicht) commendare, Cic.: debueram loqui, Ov.: oppida expugnari non debuerint, Caes.: ut iam nunc dicat iam nunc debentia dici, was ...
coepio (arch. coipio), coepī, coeptum, coepere ( die ... ... Cic.: coeptum est referri de inducendo senatus consulto, Cic.: apud Cadmeam cum Lacedaemoniis pugnari coeptum est, Nep. – selten m. Infin. act., surrexit et ...
dictum , ī, n. (dictus, a, um), das ... ... , non modo factum, intercessit, quod etc., Cic.: ob dictum capite et fortunā oppugnari, Metell. in Cic. ep.: dicta cum factis componere, Sall.: dicta ...
ex-pūgno , āvī, ātum, āre, I) im Kampfe ... ... bezwingen, überwinden, animum (seinen Sinn), Cic.: pertinaciam legatorum, Liv.: expugnari precibus, sich durch B. erweichen lassen, Suet.: u. so ...
dē-pūgno , āvī, ātum, āre, I) bis zur Entscheidung-, auf Leben und Tod kämpfen (vgl. Gernh. Cic. de ... ... , depugnato proelio, Plaut. Men. 989. – / Parag. Infin. depugnarier, Plaut. Cas. 344.
im-pūgno , āvī, ātum, āre (in u. pugno), ... ... . etw. ankämpfen, kämpfen, regem, Sall.: morbum, Plin.: veneficiis impugnari, Suet. – b) mit Worten usw. anfechten, angreifen, bekämpfen ...