Online-Bibliothek

ut , urspr. Form utī , arch. utei, ... ... quae postea, in eum sunt ingesta, ut sustinuit! ut contempsit ac pro nihilo putavit! Cic. 8) zur Angabe einer Frage, wie, ...

sīc , Adv. (von der Wurzel i [wovon auch ... ... decreverunt, id sic ratum esset, si patres auctores fierent, Liv.: sic enim facillime putavit se Graecā linguā loquentes, qui Asiam incolerent, sub sua retenturum potestate, si ...

puto , āvī, ātum, āre (putus), I) putzen, ... ... . – mit ausgelassenem esse beim Infin. mit esse, tempus transmittendum putavi, Cic.: videte, quem in locum rem publicam perventuram putetis, kommen müßte, ...

1. mora , ae, f., I) der Verzug, ... ... , Cic.: nullam exoriri moram posse, quo minus diriperentur, Caes.: nullam moram interponendam putavimus, quin videremus hominem, Cic.: haud ullam intercessuram moram, quin urbs in potestatem ...

deus , ī (im Nom. Plur. dei, dii, ... ... II) übtr.: a) v. ausgezeichneten Menschen, te in dicendo semper putavi deum, Cic.: audiamus Platonem quasi quendam deum philosophorum, Cic. – b) ...

prae , Adv. u. Praep. ( altindisch pur ... ... prae se agrestes putat, Cic. – zur Bezeichnung des Vorzugs, omnia sibi postputavit esse prae meo commodo, Ter.: prae omnibus unus, vor allen, mehr ...

crēdo , didī, ditum, ere (vgl. altind. çrad-dhā ... ... quae credita laedunt credimus, Ov.: de quibus quod inimici detulerunt neque credendum neque neglegendum putavit, Nep. – vix credere possis, quam sibi non sit amicus, Hor.: ...

1. lābor , lāpsus sum, lābī (vgl. griech. ὀ ... ... . moralisch irren, fehlen, sich vergehen, erravit, lapsus est, non putavit, Cic.: opinione labi posse, voluntate a re publica dissidere nullo pacto posse, ...

taceo , tacuī, tacitum, ēre ( gotisch ahan, ... ... , von etw. schweigen, quod adhuc semper tacui et tacendum putavi, Cic.: ut alios taceam, von anderen schweige, Ov.: Narcissum, Verg ...

dē-fero , dē-tulī, dē-lātum, dē-ferre, I) ... ... Senecae deferrent, Tac.: de quibus quod inimici detulerant neque credendum neque neglegendum putavit, Nep.: id Carthaginem (nach K.), Nep. – m. folg. ...

crēsco , crēvī, crētum, ere (Inchoat. zu creo), ... ... liberet accusare, accusarem alios potius, ex quibus possem crescere, Cic.: oblatam sibi facultatem putavit, ut ex invidia senatoria posset crescere, quod (weil) etc., Cic.: ...

nāscor (altlat. gnāscor), nātus sum (altl. gnātus ... ... suo, Cic., abdomini et voluptatibus, Treb. Poll.: qui se natum huic imperio putavit, Cic.: nationes natae servituti, Cic.: loca nata insidiis, Liv.: natus agendis ...

2. partio , īvī u. iī, ītum, īre, ... ... praefecit provinciis, Vell. 2, 113, 3: partiendum sibi ac latius distribuendum exercitum putavit, Caes. II) insbes.: A) behufs der Ab- u. ...

ita-que , Adv., I) eig. = et ita, ... ... est ipsis, quid causa postulet, iudicandum, Cic.: partiendum sibi ac latius distribuendum exercitum putavit. Itaque T. Labienum in Treviros cum equitatu mittit, Caes.: nemo ausus est ...

im-puto , āvī, ātum, āre (in u. puto, ... ... imputant, quod transeant, Plin. ep.: hoc quod secundum posuit nemo alius pro beneficio imputavit, Sen. contr. 9, 24, 11. – b) jmdm. als ...

cōnsulo , suluī, sultum, ere (vgl. cōnsul, cōnsilium), ... ... ., c. regem de aliis (= aliis rebus), Liv.: nihil decernendum putavi, donec te consulerem de eo, quod etc., Plin. ep. – m ...

1. aliēnus , a, um (alius), Adi. m. ... ... m. folg. Infin., moveri et ambulare nisi sanis alienum est, Cels.: non putavi alienum esse meis institutis haec ad te scribere, Cic. – ε) m ...

dis-puto , āvī, ātum, āre, I) gänzlich ins ... ... und her überlegen, genau erwägen, in meo corde eam rem volutavi et diu disputavi, Plaut. most. 87 sq. (in einer unechten Stelle): apud sensum ...

ap-pendo (ad-pendo), pendī, pēnsum, ere, I) ... ... ., non enim ea verba me annumerare (zuzählen, wie kleine Münze) lectori putavi oportere, sed tamquam appendere (zuwägen, wie ganze Barren), Cic. de ...

con-venio , vēnī, ventum, īre, beikommen = eintreffen ... ... haec tua deliberatio non convenit cum oratione Largi, Cic.: quod quidem somnium Sisenna cum disputavisset mirifice ad verbum cum re convenisse, Cic.: qua ex coniunctione naturae... convenire ...