quadratura

[2113] quadrātūra, ae, f. (quadro), I) die Verwandlung in ein Viereck, die Quadratur, Gromat. vet. 107, 7; 112, 10. Chalcid. Tim. 35 u. 38: omnis mensurae huius qu., Gromat. vet. 206, 15: qu. agri, ibid. 285, 5: circuli, Ps. Apul. de dogm. Plat. 3. p. 273 H.: Plur., quadraturae planae, Chalcid. Tim. 11. – II) meton., das Viereck, quadraturam vitream inserere, eine viereckige Glasscheibe einsetzen, Vopisc. Firm. 3, 2.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 2113.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: