quadriangulus

[2113] quadriangulus, a, um (quattuor u. angulus), vierwinkelig, viereckig, granum quadriangulā figurā, Plin. 13, 118: herba quadriangulo caule, Plin. 25, 63: muliebre membrum qu., Auson. epigr. 128, 3. – subst., quadriangulum, ī, n., das Viereck, Prisc. de fig. num. § 32. p. 417, 5 K. Mart. Cap. 7. § 754 Eyss.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 2113.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: