quaesītor , ōris, m. (quaero), I) der ... ... criminum, Liv.: iudex desiit esse; quaesitor est, Sen. de brev. vit. 17, 5 – b) übh., quasi quaesitores et consideratores, von den Skeptikern, Gell. 11, 5, ...
reus , ī, m. u. rea , ae, f ... ... wobei die Angabe der Klage im Genet. steht (Ggstz. accusator, quaesitor, iudex), seltener mit de u. Abl., reus ad populum ...
quaestor , ōris, m. (st. quaesitor v. quaero), der Quästor, im Plur. quaestores, eine aus zwei Personen bestehende ständige obrigkeitliche Behörde in Rom, urspr. Vorsteher der Blutgerichte, d.h. Verfolger u. Ankläger in Kriminalsachen ...
ex , Praep. m. Abl. (das griech. εξ ... ... occulto, nihil de insidiis agendum putant, Cic.: iudices aut e plano aut e quaesitoris tribunali admonebat, von ebener Erde aus, auf ebener Erde usw., Suet.: ...
... 7, 19, 5 u.a.): quaesito (Abl. absol.), an Caesar venisset, Tac. ann. 2, ... ... Ter.: denique sit finis quaerendi, Hor.: quis hunc non putet confiteri sibi quaesito opus esse? er müsse etwas verdienen, Cic. – Partiz. ...
duûmvir u. duovir , virī, m., gew. im ... ... duumviri perduellionis (od. qui de perduellione anquirant, creati), zwei Untersuchungsrichter (quaesitores) in Sachen der perduellio, in alter Zeit vom Könige, später vom ...
cōnsilium , ī, n. (consulo), der Rat, ... ... . Areopag, Val. Max.: ex senatu in hoc consilium delecti estis, Cic.: quaesitore consilioque delecto, Cic.: de uno reo consilium cogitur, Quint.: alterna consilia reicere ...
scrūtātor , ōris, m. (scrutor), I) der Durchsucher ... ... 4, 298: u. so Pacat. pan. 28, 2 (neben quaesitor). – b) bildl.: fati, Lucan. 5, 122: rerum futurarum, ...
circum-lino , litum, ere, u. circumlinio , liniī, ... ... (v. Musiker), Quint. 1, 11, 6: nisi (mendacium) ornatu aliunde quaesito circumlitum fuerit ac politum, Lact. 3, 1, 3. – / Formen ...