Quīntius , s. Quīnctius.
Quīntīlis , (Quīnctilis), is, m., mit u. ohne ... ... Cic. u.a.: Nonis Quintilibus, an den Nonen des Juli, d.i. den 7. Juli, Solin.: Idibus Quintilibus, an den Iden des Juli, d.i. den 15. ...
Quīntipōr , ōris, m. = Quinti puer, Varro sat. Men. 59. Vgl. Fest. 257 (a), 17.
quīnticeps , cipitis (quintus u. caput), fünfgipfelig, mons, collis, alte Formel bei Varro LL. 5, 50 u. 52 54.
diē quintī , s. diēs /.
Quīntiānus , s. Quīnctius.
coloquintis , s. colocynthis.
Quīntiliānus , ī, m., röm. Beiname, unter dem bes. bekannt M. Fabius Quintilianus, der berühmte Rhetor aus Kalagurris in Hispanien, Vorsteher einer Rhetorenschule zu Rom, Lehrer Plinius' des Jüngeren u. Juvenals, Mart. 2, 90, 2. Plin. ...
Quīnctiliānus , Quīnctīlīs , s. Quīntiliānus, Quintilis.
lōdīx , īcis, f., eine gewebte Decke, Bettdecke, Mart. 14, 152, 1. Iuven. 7, 66: caprinae lodices, Angustin. c. ... ... als masc., Asin. Pollio bei Quint. 1, 6, 42 (von Quintilian getadelt).
oppidō , Adv. ( altindisch ā padād, von Grund aus; zu Quintilians Zeit veraltet, s. Quint. 8, 3, 25), gewaltig, gar, ganz völlig, steigernd bei Adjj. u. Advv., seltener bei Verben, forensium negotiorum opp. ...
Arminius , ī, m., Armin, der berühmte cheruskische Fürst, der i. J. 9 n. Chr. im Teutoburger Walde den Quintilius Varus schlug u. Germanien vom Drucke der Römer befreite, Vell. 2, ...
prae-vādo , ere, vor etw. vorbeigehen, übtr. = einer Sache überhoben werden, Quintius dictaturam properat praevadere, Sen. de brev. vit. 17, 6 H. (Koch pervadere).
Quīnctius (Quīntius), a, um, Name einer röm. ... ... , 7: L. Quinctius (Quintius) Cincinnatus, der vom Pfluge weg zum Diktator gemacht wurde, Liv. ... ... nach L. Quinctius Cincinnatus benannt, Liv. – Dav. Quīnctiānus (Quīntiānus), a, um, ...
prae-nōmen , inis, n., I) der Vorname, ... ... wo M. = Marcus der Vorname ist, der gewöhnlich abgekürzt wird), Quintilius cum filio, cui Marco praenomen erat, Liv.: sine praenomine ad me epistulam ...
Calagurris , is, Akk. im, f., I) hispan. Stadt jenseit des Ebro, im Gebiete der Vaskonen, Geburtsort des Quintilian, j. Calahorra, deren Einwohner Calagurritani Nassici, Plin. 3, 24. ...
2. Cincinnātus , ī, m., L. Quintius (Quinctius), Vertreter altröm. Einfachheit u. Biederkeit, im J. 460 v. Chr. zum Konsul gewählt, im J. 458 v. Chr. vom Pfluge weg zur Diktatur berufen, Liv. 3, 25 sq. ...
colocynthis (coloquintis), thidis, Akk. thida, Akk. Plur. thidas, f. (κολοκυνθίς), die Koloquinthe, Bittergurke (Cucumis Colocynthis, L.), Plin. 20, 14. Pallad, 1, 35, ...
pōno , posuī, positum, ere (zsgzg. aus po [= ... ... usw. auf etw. verwenden, totum diem in consideranda causa, Cic.: Quintilem (mensem) in reditu, Cic. – omnem curam in siderum cognitione, Cic.: ...
diēs , ēi, c. (doch bei Cic ... ... most. 881 (die crastini). Cato origg. 4. fr. 12 (die quinti). Coel. Antip. 2. fr. 25 (die quinti; vgl. Gell. 10, 24). Sall. Iug. 52, 3; ...
Buchempfehlung
Libretto zu der Oper von Anton Schweitzer, die 1773 in Weimar uraufgeführt wurde.
38 Seiten, 3.80 Euro