1. rebellio , ōnis, f. (rebellis), die Erneuerung des Krieges ... ... rebellionem facere, Caes.: magnam partem Etruscorum ad rebellionem compellere, Liv.: rebellionem parare, Tac.: Samnites arma et rebellionem ... ... spectare, Liv.: Boiorum quoque gentem ad rebellionem spectare, Liv.: ad rebellionem res spectare videbatur, Liv.: ...
rebellis , e (re u. bellum), den Krieg ... ... Curt.: Dalmatia annos viginti et ducentos rebellis, Vell. – subst., rebelles, die Widerspenstigen, Tac. ... ... rebelles adversus parentem generis humani deum, Lact.: Christo (gegen Chr.) rebellis est, Augustin.: flammae rebelles seditione rogi, ...
2. rebellio , ōnis, m. (rebellis), der gegen den Sieger od. Unterdrücker den Krieg Erneuernde, ... ... 9, 11. Vgl. Plac. Gloss. V, 38, 8 ›perduelliones, rebelliones, per quos bella oriuntur‹.
rebellium , iī, n. = 1. rebellio (w. s.), Gloss. II, 411, 57 (wo rebellum [schreibe rebellium], πόλεμος). – Liv. 42, 21, 3 jetzt ad rebellandum.
... der am bekanntesten der Konsul Trebellius Maximus, Zeitgenosse Neros, und Trebellius Pollio, ein Geschichtschreiber zu ... ... , a, um, trebellianisch, SCtum, unter dem Konsul Trebellius gemacht, ICt.: ... ... , 1, 2. – B) Trebellicus , a, um, trebellisch, vinum, Plin.
1. Pōllio (Pōlio), ōnis, m., ein röm. Familienname. Am bekanntesten sind Asinius Pollio, s. Asiniusno. a. – Trebellius Pollio, einer der sechs späteren Geschichtschreiber, Verf. der Kaisergeschichte von Hadrian bis ...
perduellio , ōnis, f. (perduellis), die feindselige Handlung, ... ... 4, 15; vgl. Placid. gloss. V, 38, 8 ›perduelliones‹ rebelliones, per quos bella oriuntur. – II) gegen das Vaterland, ...
rebellātio , ōnis, f. (rebello) = 1. rebellio, Tac. ann. 14, 31. Augustin. c. Faust. 16, 28: Plur., crebrae rebellationes, Val. Max. 7, 3. ext. 9; 7, 4, 1.
recontrāns , antis (re u. contra), entgegenwirkend, widerspenstig, rebellisch gegen usw., mit Dat., Tert. ad nat. 2, 8.
exstimulātor , ōris, m. (exstimulo), der Aufstachler, übtr., Verginii, Tac. hist. 2, 71: rebellionis acerrimus, der tätigste Aufwiegler, Tac. ann. 3, 40.
īcio od. īco , īcī, ictum, ere, mit ... ... unangenehm berührt, aufgeregt, beunruhigt, betroffen, ictus novā re, Liv.: ictus rebellione, Liv.: metu icta, Liv.: conscientiā ictus, Liv.: desideriis icta, tief ...
... Curt.: u. so arma et rebellionem, Liv. – m. folg. ut u. Konj., ( ... ... zum Aufr. an, Liv.: u. so parva ex re ad rebellionem spectare res videbatur, Liv.: ad perniciem, Cic.: ad bene beateque vivendum ...
intuitus , ūs, m. (intueor), I) das Hinblicken ... ... Poll. Claud. 1. § 1: vestri, Capit. Maxim. 16, 2: rebellionis, Treb. Poll. trig. tyr. 6, 2: pietatis, Ulp. dig. ...
Bacaudae , ārum, m. (= rebelles), das Landvolk in Gallien, ... ... 3. Salvian. de gub. dei 5, 6. – Dav. Bacaudica rebellio , der Volks-, Bauernaufstand, *Eumen. pro rest. schol. ...
in-decōrus , a, um, nicht geziemend, ungeziemend (Ggstz. decorus), a) der äußern Erscheinung usw. nach, ... ... indecorum (esse), Curt. – β) v. Pers., unrühmlich, Trebellius indecorus et humilis, Tac. Agr. 16.