recello

[2216] recello, ere (re u. *cello), I) intr. zurückschlagen, -fahren, -schnellen, terra retro recellit, Lucr.: cum (ferrea) manus gravi libramento recelleret ad solum, Liv. – II) tr. zurückbeugen, nates, Apul.: totum corporis pondus in postremos poplites, Apul. – / Perf. reculit u. reculsit, Not. Tir. 71, 77 u. 79.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 2216.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: