2. cum , Praep. m. Abl. (auf Inschrn. ... ... , foedus cum alqo, s. pax, foedus): nihil cum potentiore iuris humani relinquitur inopi, Liv.: cum patrono Epicureo mihi omnia sunt, Cic.: mihi ante aedilitatem ...
habeo , uī, itum, ēre, das deutsche haben ... ... – si non id, quod amittitur, in damno (als Verlust), sed quidquid relinquitur, pro munere habituri sitis (für ein Geschenk ansehen), Liv.: dona omnia ...
nūdus , a, um ( aus *noguedhos = gotisch naqaÞs ... ... ista ponas, stellt man die Frage so nackt hin, Cic.: hoc nudum relinquitur (es bleibt die bloße Frage übrig), possitne etc., Cic. – 3 ...
cīvitās , ātis, f. (civis), I) abstr., der ... ... Cic.: civitatem amittere, Cic.: civitatem adimere, Cic.: non adimitur his civitas, sed relinquitur et deponitur, Cic. – übtr., oratio civitate donata, Quint.: verbo ...
... . Infin., Lucr. – insbes., nihil relinquitur, nisi fuga, es bleibt nichts übrig, Attic. b. Cic.: relinquitur m. folg. ut u. Konj., Cic. ... ... .: quartana alqm relinquit, Hor., a quartana alqs relinquitur, Cic.: quem vita reliquit, Lucr.: animam, Ter ...
certātio , ōnis, f. (2. certo), I) der ... ... inest certatio, Enn. fr.: mihi tecum par certatio non est, Cornif. rhet.: relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio, Cic.: Plur., ...
neutiquam u. (vorklass.) getrennt ne utiquam (gelesen ... ... in ipsis nuptiis, Ter.: id vero ne utiquam honestum esse arbitror, Ter.: nihil relinquitur nisi fuga, cui te socium neutiquam puto esse oportere, Cic.: dictatori neutiquam ...
1. intentātus , a, um (in u. tento), I ... ... Tac.: haec intentata manebat sors rerum, Verg.: cur certaminis huius intentata mihi fortuna relinquitur? Ov.: videbis nihil humanae audaciae intentatum, Sen.
contrōversia , ae, f. (controversus), I) die entgegengesetzte ... ... doctos in verbi controversia posita, Cic. – alqd nullam controversiam recipit, Cels.: alqd relinquitur in controversia (Ggstz. alqd nobis convenit cum adversariis), Cornif. rhet. ...