ir-replētus , a, um (in u. repleo), unerfüllt, ungewährt, Paul. Nol. carm. 17, 60.
pseudodoctor , ōris, m., der Afterlehrer, pseudodoctores, quibus hic mundus repletus est, (Hilar.) anon. in Iob 1. p. 92.
re-pleo , plēvī, plētum, ēre, I) wieder erfüllen, ... ... Ov.: bildl., repleri scientiā iuris, Cic. – dah. replētus, a, um, voll, erfüllt, eig. u. bildl., ...