reprehensor

[2331] reprehēnsor, ōris, m. (reprehendo), der Anfechter = Tadler, der etw. besser haben od. machen will, absol., Cic. Acad. 2, 7; de nat. deor. 2, 20; opt. gen. or. 18: m. Genet., comitiorum, Cic. Planc. 8: reprehensor idem et auctor delicti, Ov. her. 17, 219: reprehensores imperfectionis (Ggstz. approbatores perfectionis), Augustin. in Galat. 12. – id factum non accusatore tantum, sed etiam reprehensore caruit, Val. Max. 6, 3, 9.

Quelle:
Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover 81918 (Nachdruck Darmstadt 1998), Band 2, Sp. 2331.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: