reprobātio , ōnis, f. (reprobo), die Verwerfung, Tert. apol. 13. Hieron. epist. 149, 2. Vulg. Hebr. 7, 18. – als rhet. t. t. = ἀποδίωξις, die Verwerfung einer Sache, ...
reprobātor , ōris, m. (reprobo) = ἀποδοκιμαστής, der Verwerfer, Gloss. III, 127, 45.
reprobātrīx , trīcis, f. (Femin. zu reprobator), die Verwerferin, Tert. adv. Marc. 4, 36.